DÖNDÜ HANIM

Eğer acelem yoksa, hava da güzelse gideceğim yer uzak bile olsa, arabayı ya da toplu taşımayı kullanmam, yürürüm. Kulağımda sevdiğim müzikler, bacaklarımı hissetmeyinceye kadar yürüyebilirim. Bu ara öyle çok uzak mesâfe yürüyemesem de, yine de yürümeye çalışıyorum. 10 bin adım, genelde günaşırı. Her defasında kendime farklı rotalar çıkarıyorum. Bu pandemi günlerinde, hayatımdaki tek heyecan İbo Şov’dan sonra bu oldu. Yıllardır aynı şehirde yaşadığım halde, daha önce hiç geçmediğim caddeler, yürümediğim kaldırımlar, görmediğim parklar varmış! Playlistimdeki sürekli değişen şarkıların süreleriyle çarpıp, gideceğim mesâfeleri öyle hesaplıyorum. 

Meselâ; 

Evden bilmem ne caddesine gitmek (1000 adım) filanca şarkıyı ( 3.46 sn) 4 kere dinlemek kadar sürüyor. 

Ya da; 

Şu parktan bu bulvara çıkmak için (1500 adım) o şarkıyı ( 4 dk 10 sn)  tam 5 kere dinlemem gerekiyor gibi. 

O günkü ruh halimi de büyük ölçüde dinlediğim şarkılar belirliyor. Neşeli şeyler dinlemeye çalışıyorum. Neşeli şarkılara ihtiyacım var.

Yürümek derken, geçenlerde şöyle bir şeye rastladım. Bir insanın yürüyebileceği dünyadaki en uzun yol; Güney Afrika Cape Town’dan yola çıkıp, Rusya Magadan’da yürüyüşü bitiriyorsunuz. Toplam 16 ülke geçip, 22 bin km yol katetmiş oluyorsunuz. Milyonlarca adım ve dünyadaki tüm gelmiş geçmiş şarkıları dinlemek anlamına geliyor bu! Beni çok heyecanlandıran bir fikir oldu. Eğer bir gün evden ekmek almaya gidiyorum diyerek çıkıp, geri dönmezsem ve beni bulmak için Müge Anlı’ya çıkarsanız, bilsin ki bu güzergâhtayım. 

Bugün de yürüyeyim dedim, tam hazırlanıp çıkacaktım ki şöyle bir  dönüp evin hâline baktım. İçler acısı. Çöp evden hâllice. Öyle olunca dedim ki kendi kendime; ‘Derdine yansan akşam olur. Bırak sokaklarda sürtmeyi de, bugün otur artık evini temizle!’

Ev, en son Döndü Hanım’ın temizlediğiyle duruyor. Ona da nerden baksan bir 3 ay olmuştur. O zamandan beri, işte üstünden ben ne yapabildiysem, evin hâli o. Yani leş! 

Döndü Hanım ev temizliğinde bana yardımcı olan hanımefendidir. Pandemiden önce düzenli bir şekilde gelir, Balerina Cif misâli evi temizler, paklar giderdi. Ama artık eski sıklıkta görüşemiyoruz. Yaşlı annesine baktığı için, gelse bile o tedirgin. Toplu taşımayla geldiği ve başka evlere de gittiği için ben tedirgin. Hafta içi çalıştığım için, haftasonu gelirdi hep. Epeydir o günler de yasaklı. Pasağımla oturuyorum, çaresiz! 

Geçen mutfak penceresini sileyim dedim, çünkü nerdeyse artık dışarısı görünmüyordu. Sinirlerim bozuldu. Sildim de. Fenâ da olmadı hani. O gazla diğer cama ve balkona da giriştim. Ama sonraki iki gün vallâhi kollarımı yerinden kaldıramadım. Süpürmek dışında, diğer işler benim boyumu kat be kat aşıyor. Döndü alışmış, maşallah fırtına gibi! Evin tüm camlarını elden geçirir de, bana mısın demez. Ah nasıl özlüyorum onu, nasıl!

Döndü Hanım’ın en karakteristik özelliği, güzel temizlik yapması ve gerçek bir hanımefendi olmasının yanısıra, cips yemeyi çok sevmesidir. Evde yemek olmayınca dürüm olur, döner olur sırf Döndü yesin diye eve paket söylerken, o ısrarla evdeki cips kutularına dadanırdı. Evde, sırf kilo almayayım ama çöpe de atmayayım, belki yerim arzusuyla market raflarından taşıdığım cipsleri, dolapların en izbe yerlerine saklarken Döndü’nün cips tutkusunu çoğu zaman hesaba katamazdım.

Yumoş ve Domestos kokan evde, hep yarısı yenmiş cips kutusunu buzdolabında bulurdum. Ah Döndü! Muz sevmez, ton balığı yemez, yolda gelirken aldığı simitleri dolaptaki peynire katık etmez. Bir cips keyfi var kadıncağızın. O da helâl-i hoş olsun! Pringles ona kurban olsun! 

Döndü Hanım’ın yeni temizlediği eve gelmek = uzun bir deniz tatili + o çok beğendiğim kaşmir kazağın tek kalan S bedenini %70 indirimde bulup almak + doğum günümün ülke çapında çeşitli şenliklerle kutlanması ve eve/işe gelen çiçekler + yağdan 3 kilo vermek + radyoda en sevdiğim şarkıya rastlamak ve daha bir sürü şey demek. 

Varlığım varlığına armağan olsun, be kadın! Pringles stoğunu yaptım, bekliyorum. Bitsin bu hasretlik, gel kavuşalım artık!