Çaylak Yazar: DELİYE DÖNERİZ GERİYE ASLA

Beni şu hayatta en çok heyecanlandıran şey; uzun boylu, geniş omuzlu, tercihen dövmeli ve kirli sakallı bir esmer… ŞAKA ŞAKA. Bir bavul dolusu döviz, daha mütevazi olsun dersen tropikal bi adaya uçak bileti, yok yavrum naptın, daha basit düşün, makul ol diyecek olursan, Ferzan Özpetek’in yeni çıkan filmi ya da Elif Şafak’ın son romanı olurdu bu kesinlikle. Yaaa, işte. Naparsın. İnersin gönlüm inersin, attan inip eşeğe binersin.

Tek bir su damlasıyla birbirine bağlanan kayıp bir şiirin, iki büyük nehrin ve üç olağanüstü hayatın hikayesinin anlatıldığı bu roman, bu yıl çıkan fav kitabım. Takdir edersin ki, şööle uzun boylu, geniş omuzlu, tercihen dövmeli ve kirli sakallı o esmerin yerini tutmaz. Tutamaz. ŞAKA ŞAKA. İdare ediyorum işte. Bir şekilde hayattayım.

Mezopotamya’nın antik şehri Ninova’da, Asur kralının kurduğu kütüphanede, uzun zamandır unutulmuş bir şiirin, Gılgamış Destanı’nın parçaları saklıdır. Gılgamış’ın özel ilgi alanıma girdiğini önceki postlarımı düzenli okuyanlar bilecektir. (Bkz.BELE BELE )

Viktorya dönemi Londra’sında, lağımlarla dolu Thames Nehri’nin kıyısında sıradışı bir bebek doğar. Arthur’un içine doğduğu bu yoksulluktan kurtulmasının tek yolu parlak hafızasıdır. Matbaada çırak olarak çalışmaya başladığında, Arthur’un vizyonu gecekondu mahallelerinin çok ötesine taşınır. Onu denizlerin ötesine savuransa, bir kitap olacaktır: Ninova ve Kalıntıları.

2014 yılında Türkiye’de, Dicle Nehri kıyısında yaşayan Narin, Irak’taki kutsal Laleş’ten getirilen suyla vaftiz edilecektir. Tören yarıda kesilince, anneannesi hastalığı nedeniyle yakında sağır kalacak olan Narin’i Laleş Vadisi’ne götürmek ister ve bu uğurda bir yolculuğa çıkarlar.

2018 yılında, Londra’da yaşayan Hidrolog Züleyha, evliliğinin enkazından kaçmak için Thames Nehri üzerinde yüzen bir eve taşınır. Çocukken yetim kalan ve amcası tarafından büyütülen Züleyha’nın hayatı, memleketiyle kurduğu beklenmedik bağ ile birden değişir.

Roman güzel, akıp gitti. Bitmesin nolur diye diye sübhanekelerle okudum. Tabi ki, o uzun boylu esmer kadar parça tesirli, tahrip gücü yüksek, yürek hoplatan bir kitap değildi ama işte, yoklukta iş görüyor. Napacaksın. Tavsiye ederim. Pişman olmazsın.

Ya o değil de, Fener’in yeni başganı Sado nasıl bişi öyle. Adamın six packlerini gördüğüm andan itibaren, ne biyografisine, ne kariyerine, ne servetine, ne de Fenerbahçe için yapacaklarına odaklanamıyorum. 61 yaşında olduğuna kim inanır? Bir kere tıklamış bulundum, sürekli akışta önüme düşmeye başladı. Açık deniz üzerinde uçan helikopterden tutunup, barfiks çektiği ve sonrasında denize atladığı videosuysa beni benden aldı. Hala kendime gelemiyorum. (Bkz. Barfiksin Kralı) Valla başkanı izlemek Fener’i izlemekten daha heyecanlı. Yıllar sonra yüzümüz gülecek gibi. Adam viking mi desem, 300 Spartalı mı. Fener’i uçuracak gibime geliyor. Bundan böyle yeniden Fenerliyim. En büyük Fener, başka büyük yok!

Sado Başgan

2026’ya sadece 3 ay kaldı. 2019’un üstünden 6 yıl geçti. Bu yıllar boyunca her şey değişti. Ne büyük gürültülerle, ne de bir anda. Yavaş yavaş, sessizce. Asla kaybetmeyeceğimi düşündüğüm insanları kaybettim. Sonsuza dek süreceğini sandığım şeyleri bıraktım. Cevapsız sorularla yaşamayı öğrendim. Zaman durmadı. ‘İyi misin?’ diye sormadı. Sadece akıp gitti. Ben de onunla birlikte akmak zorunda kaldım. Bazısı beni kırdı, bazısı yeniden inşa etti. Ama hepsi beni değiştirdi. Belki aynı Çaylak değilim. Belki o kadar emin değilim. Eskisi gibi genç değilim. Ama hala burdayım. Hala hayattayım.

Ve bu düşündüğünden çok daha büyük bir şey.