Birini sevdiğin zaman, onun da seni aynı şekilde sevdiğini umuyorsun. İkinizin de aynı duyguları yaşadığını sanıyorsun. Ama işin gerçeği bambaşka işte. Onun kalbinden geçenleri asla tam olarak bilemiyorsun. Ve asla seninkiyle birebir örtüşmüyor.
Ferzan Özpetek, İstanbul Kırmızısı
Gerçekten de öyle. Tam olarak öyle. Kelimesi kelimesine öyle.
Zamanında önce romanını alıp okuduğum, sonra da sinemada izlediğim bir filmdi İstanbul Kırmızısı. Ancak tam anlayamadığım, bunda belki de ilk seferde anlaşılacak bir film olmamasının veya anlaşılabilir bir film olmamasının, hatta ne anladıysan o kadar bir film olmasının payı da inkar edilemez. Filmi bir hazmetme süresi var. Dün yine denk geldi televizyonda, tam da başlarıydı. Yapacak daha iyi bir işim de yoktu. Oturdum, bir kez daha izledim.
Hani bazı resimlere bakarsın, kendinde olduğu kadarını görürsün. Resimle arandaki duvar ressamdır. Üstünden atlayıp, ardını göremezsin. Sadece hayal edebilirsin. Tahmin edebilirsin. Kurabilirsin.
Ferzan Özpetek de bu filmi kırılmaz, incecik bir duvarla örerek yapmış. Bilerek ve özellikle kendi için yapmış. Duvarın ardındakileri de her seyircinin kendince kurmasını istemiş. Metaforlarla dolu.
Sevgiye dair çok derin göndermelerin yapıldığı, insanların birbirini sevmeyi beceremediği bir atmosferde geçen, bazılarının gerçekten çok anlamlı olduğu replikler var. Buna daha önceki izlediğim seferlerde takılmamıştım pek. Eee, insan yaşadığını biliyor.
Tabi ki filmin en can alıcı kısmı -bence- İstanbul’un hiç olmadığı kadar güzel göründüğü, ruha dokunan o sahneleriydi. Yeniköy sahili, Galata Kulesi, Boğaz, Kariye Müzesi…
Ferzan Özpetek filmlerini ne kadar çok sevdiğimi, hepsini nasıl da çok severek izlediğimi- hatta bazılarını pek çok kez-, bir tek Ferzan Özpetek’in kendi bilmez.
İstanbul Kırmızısı güzel; hem İstanbul’u hem de kırmızısı. Bir Karşı Pencere ya da Cahil Periler olmasa da.
İzlememiş olanlara da duyurulur.
Bergen filmi postu beklerken, ne buldunuz değil mi? Dijitale çıkınca belki. Bir sinema bileti olmuş 50 lira!
Ben de çok severim Ferzan Özpeteği. İstanbul kırmızısı da bir o kadar bende hayranlık uyandıran bir filmdir.
YanıtlaSilŞanslı olanlardanım sanırım. Çünkü deli gibi âşık olduğum kadın da beni seviyor. Sevmekle kalmıyor bunu sonuna kadar hissettiriyor. Başlarda arkadaş olduğumuzdan imkânsızdı benim için. Sevmesin ama sevmeme izin versin, yanında olmama izin versin yeter sanıyordum ama yetmedi. Sonra o da beni sevdi, beni dünyanın en mutlu adamı yaptı. Benim hayattaki mucizem oldu.
Umarım tüm sevenler sevilir. Herkes bu duyguyu yaşamalı.
Sevgiler<3
Birini gerçekten sevdin mi yasi, ne kadar uzakta olduğu, boyu,kilosu sadece lanet bir sayi oluyor.
YanıtlaSilKarşılıksız seven çok çeker ve sonunda kaybeder.net
YanıtlaSilİnsanı bunun kadar yıpratan çok az şey vardır. Katılıyorum. Severken sevilmeli insan.
Silİstanbul Kırmızısı diyince kafamın içinde Gaye Su Akyol - Kırmızı Rüyalar çalıyor. :) Film çıktığında izleyemedim sonra da denk gelmemiş hiç. Sen yazmaya değer bulduysan en kısa zamanda izlenmeli! Şu sıraların gözdesi Bergen'i senin gibi dijitale erteleyenlerdenim ben de. İzlersem, içime bir şeyler oturacakmış gibi geliyor. Durduk yere can sıkmayalım modundayım.
YanıtlaSilGenelleme yapmak hoş değil ama üstteki yorumu okuyunca "Erkekler böyle sever miymiş yea!" diye tebessüm etmekten alamadım kendimi. :)) Şanslı kızmış. Aşkınız daimi olur umarım.
Teşekkür ederim Kumral Ada güzel dilekleriniz için<3
SilIzlememistim izleyip yazayim dedim keyifle izledim gizemli bir filmdi tavsiyen icin cok tesekkurler Caylak Hanim duygular sozkonusu olunca gizemli yasalarca yonetiliyoruz bazi duygulara gercekten akil sir ermiyor aciklanamayan seyler var hayatta mesela ask cunku temelde asik olmayi aciklayacak bir neden asla yok bu bir gizemin icine girmek gibi o siniri asmak o esigi atlamak gerekiyor filmde buna sayisiz gonderme var ne oldugunu cozmek icin de mumkun oldugunca uzun süre orda kalabilmeyi denemek lazim sanirim yeterince kaldim ama o gizemi hala cozemedim
YanıtlaSil