SON BOYUN BÜKÜCÜ

Napıyonuz? 

İyilik var mı? Sağlık var mı? 

Kek var mı? Çay var mı? 

Ooooo, süpermanmış o zaman. 

İyi Cumartesileeeeeer!  gibi, gevşek mi gevşek bir giriş yapmak istesem de, yapamayacağım ey ahâli! 

Nassıı kötüyüm, anlatamam. Boynum feci tutuk. Bildiğin kilit! Hiiiiiç keyfim yok. Nerdeyse haftası geldi. Aslında düzeliyor gibiydi, ama dün yine kilitlendi. Çünkü terli terli çok pis rüzgâr yedim. Neme gerek onca yol pedal çevirmek benim, ha? Kendimi hâlâ 18’lik çıtır zannediyorum. Biyolojik yaş gerçeği insanın yüzüne bööle zamanlarda tokat gibi çarpıyo işte! Allah’ın sopası bööle bişe olsa gerek. Yandan yemiş, yamulmuş bi halde oturuyorum- bile diyemiciim. Acı çekiyorum çünkü oturunca. Bildiğin yatak döşek yatıyorum! Evet, yatıştayım. 

Küçük Emrah: Temsili ben

Ben kendimi bildim bileli olur bu aslında, yılda birkaç kez mutlaka boynum tutulur. Ama sonra hemen kendiliğinden geçer(di). Gel gör ki bu defa geçmedi. Artık boynuma yakı yapıştırma yaşım gelmiş sanırım. Gerçi eczacı yakı işe yaramaz dedi. Bir torba ilaç, bi de leşşş kokulu bi merhem tutuşturdu elime. Mayıs sıcağında boynuma doladığım yün şal ile dükkandan çıkarken kendimi hacenne gibi hissettim. Skinny jean giyiyor olmam bile epeyce bi dağılan şekil-şimâlimi kurtarmaya yetmedi. 

Jelgo Jel diye bişi önerdi bugün bi arkadaşım. Olmazsa bi de onu deniycem. İnşallah toparlarım. Peki ya hiç iyileşemezsem? Ya bi daha boynumu hiç çeviremezsem? Ya boynumu her döndürmem gerektiğinde, hep böyle sandalye/koltukla birlikte dönmem gerekirse? Bunları düşünüyorum şu an yattığım yerden. Valla bak. Bi gözüm toprağa mı bakıyo nedir? Anlamadım. Yakı yapıştırma yaşı, aynı zamanda doktor fobisinin de başladığı bi yaşmış meğerse. Doktora gitmekten hiç tırsmadığım kadar tırsıyorum çünkü. Bi önceki postta ölümsüzlük peşinde koşarken, bu postta malulen dünyalıyım. Nerdeeen nereyeeee. N’olur dua edin de iyileşeyim. Valla çok kötüyüm. 

Üç kat yastıkla desteklediğim boynumla, yattığım yerde yapabileceklerim hâliyle çok sınırlı. Kalkınca çok ağrım oluyor. Ben de bu yüzden tüm gün YouTube videolarına ve Instaya sardım. 

Geçenlerde (boynum hacamat olmadan önce tabi) 7 Steps to the Perfect Girl’s Profile Picture diye bişey okumuştum. Şimdi linkini yükleyim, siz de okuyun diye arattım ama bulamadım. Amerikalısı, Fransızı, Hintlisi, Papua Yeni Ginelisi fark etmeksizin, ulustan bağımsız harika profil fotoğrafını çekilmek için verilen çabayı anlatan çok geyik bir yazıydı. Öyle olunca arkadaş listemdeki kadınların Insta profil fotoğraflarına daha bi alıcı gözle baktım bugün. 

Bir baktım ki, Allaaaahh! İnstagram umrumda değil, zaten ayda yılda bi giriyorum diyen (yalan) ve muhtemelen hiç Türk dizisi izlemeyen (yalanın tillâhı) ekip bile bu tufanın bodoslama içinde aslında. İşin garibi, asıl dikkatimi çeken Türk erkek profil fotolarının bu konuda daha bi atakta olduğu. Kadınlardan daha seksi pozlar veriyorlar artık. Vallahi de billâhi de daha çok özeniyorlar; yandan yandan çekmeler, yanar dönerli bi takım profil fotosu olmak için doğmuş pozlar. Ve artık Türk erkeği de dudak pozuna yatay geçiş yapmış, henüz Kemal Doğulu tipi dudak dolguları olmasa da... Çok yakın gelecekte o da olacak gibi. 

Onu anladım. Bakıyorum da dudaklar aralanıyor filân, uuuuu lö yerli yağız crew. Ve erkeklerin mutlaka havuza atlamadan önce veya deniz kenarı çıplak bi pozu olacak fetvasını kim verdiyse, onu ense kökünden yakalamak ve kafasını thai yağında marine etmek istiyorum. Oğlum, Kıvanç Tatlıtuğ musunuz? Bu özgüvenin kaynağı ne? İnsanı erkek vücudundan soğutan evli ve çocuklu ilkokul arkadaşımın fiziğini gördükten sonra, ruhta yaratılan bu tahribatın hesabını kim verecek? Koy efendi gibi gömlekli fotoğrafını oraya, aga! Neyine lâzım senin 2 santimlik omuzlarını açmak ya? David Beckham sanki aybalam. Nasıl bir özgüven, denize atlamalar, gerilmeler falan. Yeri geldiğinde ‘manda gibiyim karıcım, lütfen beni çekme’ demek bir erdemdir. Senden Chris Brown baklavası istemiyor kimse.

Her Türk erkeği gibi, yap Dukan’ını, rahvan gitsin. Karılarınızı zayıf görmek isterken iyi tabee. Ayrıca bi kadın koysa öle havuz başı, deniz serpilme pozlarını, demediklerini bırakmazlar. Kızdım bak iyice şimdi. Feminist yaptınız beni akşam akşam zorla yaa. 

Boynum valla çok kötü. İyileşmem için dua eden herkese şimdiden lö şükran! Allah’ım nolur iyileşeyim! 

Yasaklı bir başka Cumartesi akşamında, İbo Şov Angaralılar Gecesi’ni izlerken keklik gibi sekiyor olabilirdim şu an. Oysa ben, Boynu Bükükler filminin Küçük Emrah’ı gibiyim. Boynum gerçekten bükük, 45 derecelik açıyla sola kayık! Film afişindeki Emrah gibiyim, aynıııı. Tastamam aynısı. 

Mayıs 2021 terk-i diyâr ediyor ömrümüzden. Bi daha Mayıs 2021 diye bişii olmıycak mesela. Tıpkı Mayıs 2019’un bir daha asla olmadığı gibi. Özlüyorum çok. Hem de çok. Çok. Boynum mecâzi anlamda da bükük yani bi anlamda bugün. Çünkü bugün, o gün.

>>>>

O zaman, dinle.

Emrah- Boynu Bükükler