NE iSA NE MUSA

  

1 ay sonra 1 yıl bitiyor. Aylar önce, epeyce bir kaygılı ve aklımda deli sorularla, en sağlıklısından bir yıl olmasını dilediğim 2023’ü, bir heyet raporuyla kapatıyorum. 

Gazdan ayağımı çektim. Konuşmadan ve yazmadan varoluyorum. İçtiğim her bir bardak su için, ağızdan beslenebildiğim her bir lokma için, yatmayıp oturabildiğim için, tuvalete gidebildiğim için, attığım her bir adım için, uyuyabildiğim her bir gece için, umutlu uyandığım her bir sabah için, bana bu hayatı bahşeden yaratıcıya çok ama çok minnettarım. 

Bu yıl hayatımdan çıkan insanlar var. Hayat onlar olmadan da çok güzel. Konuşmalar, ilişkiler, insanlar, ilgi ve sevgi. Hiçbirini zorlamaya gerek yok. Uğruna savaş verdiğine değmiyor. Akan akıyor. Olacak oluyor. Olmayacak olan zaten olmuyor. Neyse o. 

Her gün yüzlerce insanla karşılaşıyorum. Belki bazılarının hayatına değiyorum ama çoğunluğu teğet geçiyorum. Bilmem kaç bin yıllık insanlık tarihinde, onlarca farklı dil, bir sürü medeniyet, milattan öncesini mi ararsın milattan sonrasını mı… Milyonlarca insan, milyonlarca ihtimal. Denk gelmeyebilirdik. Birbirimizi bilmeden. Tanımadan. Bir yere varmadan. Geçip gidebilirdik. Olmadı. Ne o türlü ne de bu. 

Arkama bakmayacağım. İleride iyi insanlar var. İyi insanların varlığına inancım hâlâ var. 

2024’den sağlık, iyilik ve güzellikler diliyorum; benim, sevdiklerim ve kalbi iyilikle atan tüm dünya insanları için. 

Tüm okurlara, sevgilerle.